اثر دویدن روی نوارگردان بر غلظت پروتئین وابسته به آگوتی (AGRP) عضله و سرم در موش‌های نر صحرایی

مقدمه:.سازوکار تنظیم اشتها یکی از موضوعات مهم در فیزیولوژی ورزش است. AGRP یکی از نوروپپتیدهای مهم تنظیم‌کننده‌ی اشتها و هموستاز انرژی است. هدف از این مطالعه بررسی اثر تمرین دویدن روی نوارگردان بر غلظت بافتی و سرمی AGRP در موش‌های صحرایی نر بود. مواد و روش‌ها: 40 سر موش نر صحرایی نژاد ویستار به دو گروه تجربی و شاهد تقسیم شدند. گروه تجربی به مدت 10هفته، هر هفته 5 روز متوالی و هر روز یک جلسه با شدت 28 متر در دقیقه، معادل 75% حداکثر اکسیژن مصرفی، به تمرین پرداختند. پس از اتمام دوره‌ی تمرین، گروه‌های تجربی و شاهد هر کدام به دو زیرگروه ناشتا و سیر (10 عدد) تقسیم شدند، به این ترتیب که دو زیرگروه ناشتا پس از یک شب کامل ناشتایی و دو زیرگروه سیر پس از 3 ساعت محرومیت از غذا بیهوش و سپس کشته شدند. غلظت AGRP در عضله‌ی سولئوس و سرم اندازه‌گیری شد. یافته‌ها: تمرین باعث افزایش معنی‌داری در AGRP بافت عضله و سرم در حالت ناشتا و افزایشAGRP سرم در حالت سیری شد. اما بر AGRP عضله در حالت سیری تأثیری نداشت. هم‌چنین، همبستگی مثبتی بین AGRP عضله و سرم مشاهده شد. نتیجه‌گیری: با توجه به این‌که تمرین باعث تعادل انرژی منفی در موش‌ها می‌شود، در پاسخ به آن AGRP از هیپوتالاموس ( و شاید عضله) ترشح می‌گردد تا دریافت غذا تحریک شده و نیازهای انرژی تأمین شوند و شاید این یکی از سازوکارهای فراجبرانی گلیکوژن نیز باشد.